21 Eylül 2010

Arınmak

Arınıyorum hayatımdaki yüklerden. Atıyorum artık bana fazla gelen, sırtımda kambur yapmış yükleri tek tek. Kimi bir dost eskisi kimi lüzümsüz hayatıma aldığım bir yabancı. Kimsenin lokomotifi değilim artık.Tam gaz kendimi çekiyorum artık. Atıyorum yabancı vagonları arkamdan. Makinisti benim hayatımın; kıvrıla kıvrıla tam gaz gidiyorum bu sefer hayat yolundan. Hepinize güle güle. Sizi çekmek için verdiğim emeklerse, onlar da kazanılmış bir farkındalığın minik bedeli olsun. Özgürsünüz. Özgürüm!

Hiç yorum yok: